Bir zamanlar Balkanlar’ın bereketli topraklarında, küçük bir köyde Recep adında bir genç yaşardı. Recep, o sabah erkenden kalkıp bahçesine gitti. Güneş tam tepedeyken, sıcağın altında terlemeye başlayınca eve döndü. Eve vardığında sundurmanın altında ayaklarını uzattı, annesinden soğuk bir ayran istedi. Annesi, ayranı getirip Recep’e verdiğinde, yüzünde bir tedirginlik vardı. Recep, annesinin bir şey söylemek istediğini fark etti, ancak ne olduğunu kestiremiyordu. Annesinin yüzüne dikkatlice baktığında ise kötü bir haber olduğunu anlamakta gecikmedi.

Recep’in annesi, "Oğlum, sen bahçedeyken Halime geldi. Korkuyordu, telaşlıydı. Ne olduğunu sorduğumda gözyaşları içinde anlattı. Ahmet Ağa’nın oğlu İsmail, Halime’yi istemeye gelmiş,” dedi.

Bu haber Recep’i derinden sarstı. Halime, onun nişanlısıydı, nasıl olur da başkası onu isteyebilirdi? Recep öfkeyle doldu. Annesinin söyledikleri kulağında yankılanırken, bir an bile duraksamadan Halime’ye haber gönderdi. O gece, her zaman buluştukları çeşmenin başında Halime’yi bekleyecekti.

Akşam olduğunda, Recep her zamanki yerinde Halime’yi bekliyordu. Halime, korku ve tereddüt içinde geldi. Recep, Halime’nin iki kolundan tutup gözlerinin içine baktı. Halime başını eğdi ve yalvararak, "Yalvarırım Recep, kaçalım buralardan. Annem niyetini bozmuş, nişanı bozduracak ve beni Ahmet Ağa’nın oğluna verecek," dedi.

Bu sözler Recep’in yüreğini dağladı. Anında Ahmet Ağa’nın konağına koştu. Konağın kapısına dayanıp bağırdı: "Ahmet Ağa, nişanlı bir kıza göz dikmek ne demek? Erkeklik bu mudur?" Ancak Recep, kapıda beklerken Ahmet Ağa’nın adamları üzerine çullandı. Onun sözlerini bile tamamlamasına fırsat vermeden dövmeye başladılar. Recep, ne olduğunu anlamadan yere yığıldı. Vücudu yaralarla dolu bir halde evinin kapısının önüne bırakıldı.