Son Mektup
Delikanlı, hastanede geçirdiği son günlerde Elif’e bir mektup daha yazar. Ancak bu mektubu yollamaya cesaret edemez. Mektubu şapkasının içine saklar. Kısa bir süre sonra delikanlı, hastane odasında hayata veda eder.
Delikanlının ailesi, onun eşyalarını toplarken şapkanın içinde gizli mektubu bulur. Mektubu açtıklarında, delikanlının şu sözleri yazdığını görürler:
"Elif dedim be dedim
Kız ben sana ne dedim
Kuş tanedir kalem olsa yazılmaz
Benim derdim köfte dedim
Ve de öyleydim gözümü nesana."
Bu sözler, Elif ile delikanlının yaşadığı aşkın ve ayrılığın türküsüdür. Elif’in kalbine kazınan bu sözler, Anadolu’nun dört bir yanında dilden dile dolaşır ve bir türküye dönüşür. Bu türkü, aşkın ve ayrılığın en hüzünlü halini anlatır, yüreklerde derin izler bırakır.
Bu hikaye, sadece bir aşk öyküsü değil, aynı zamanda insanların kaderle olan savaşıdır. Elif ve delikanlının hikayesi, umutla umutsuzluğun arasında sıkışıp kalan bir aşkın türküsüdür. Her dinleyişte kalpleri sızlatan bu türkü, Anadolu'nun en güzel ve en acıklı aşk hikayelerinden biri olarak hafızalarda yerini alır.
Bu hikayeyi dinlerken, belki de kendi gönlünüzde yatan bir Elif veya bir delikanlıyı hatırlarsınız. Türküler, bu toprakların sessiz çığlıklarıdır, hepimize dokunan bir yanı vardır
|