Nyks

Yağmurlara emanet ettim umutları,
Onlar seçecek artık yarınları!
Oysa her şey ne güzel başlamıştı;
Beni kandıran belki küçük bir bakıştı!
Belki de olmayanı görüyordum
Seni yavaşça içime çekiyordum
Rüyalarımı sen süslüyordun her gece
Bir aşkı büyütüyordum kendimce
Senle uyanıyordum her sabah
Senle yükseliyordu güneş
Sensiz kalmak benim sonumdu,
Galiba bu aşkın sonu uçurumdu!
Ölüme yürüyordum bile bile
Bakmaya korkuyordum gözlerine
Korkuyordum beni sevmemenden
Ama atladım uçuruma hiç düşünmeden!
Tutunacak tek dalım sendin,
Düşmekten değil seni kırmaktan korktum!

Şimdi anlıyorum ki uçurumlar engel değil sevgilere
Ama kuşkuyla bakıyorum gelecek günlere
Alıştım gülüm ben böyle beklemeye
Kurak yaz günlerine yağmurlar eklemeye
Yürüyorum yağmurlarda hiç ıslanmadan
Yağmıyor yağmurlar bulutlar ağlamadan
Cümleler yetmiyor aşkımı anlatmaya
Küçük bir söz yetiyor bulutları ağlatmaya;
Seni Seviyorum!..

Kaçıyorsun yağmurlara aldırmadan
Yarama tuz basıyorsun hiç acımadan
Yaraları açan da sensin aslında
Leyla olup yaktın beni bu aşk masalında
Çöllerde Mecnun, dağlarda Ferhat oldum;
Acı bir şarap gibi hasret kadehine doldum!
Ama sen beni görmedin bir kez olsun;
Bırak artık yolları damlalar bulsun!.