Dostluklar ve yakınlıklar belli çerçevelerin dışına taşmamalıdır. Karşımızdaki kişiye zahmet verir; onu olur olmaz zamanda sıkıntıya sürükler isek aradaki yakınlığa zarar erişir. Gerekli dostluğu, saygıyı, sevgiyi ve konukseverliği görmek isteyen kişi, dostunu seyrek görmelidir. Onu bıktıracak kadar sık ziyaret hoş olmaz. Nitekim ziyaret sıklaştıkça aradaki saygı ve izzet-i ikram da azalır. Amir-memur ilişkisi de böyledir. Amirin her daim memuruyla muhatap olması, sık sık onun yanına varması aradaki saygınlık ölçüsünün bozulmasına, ilişkilerin zarar görmesine sebep olur.
Dostların birbirlerini bıktıracak kadar sık; unutturacak kadar da seyrek ziyaret etmelerinin sakıncasını vurgulamak üzere söylenir. Dostlukta özlemenin esas alınması gerekir.