Nyks

Seni seviyorum adım gibi, yüreğim gibi, tarih gibi
İsmini isimsiz duvarlara yazıyorum
Kimsenin bilmediği şarkılarda ağlıyorum
Tarih yazıyorum al yazmalım tarih
Sen dağdaki kartalı sevdin sana güvercin olduğumu nasıl söylerdim
Sen büyüktün büyük şehrin insanıydıın
Sana büyük kocaman sözler etmem gerkliydi ama hiç birini edemedim
Dedim ya seni seviyorum, seni sevmeme neden olan bir şey var
Sensizliğin bilmecesindeyim dah cözmeye çalışıyorum
geliyor gözlerime bazen dökülüyorum
Döküldükçe rahmet oluyorum susayan sevdalara
Bazen bir türkü söylüyorum derinden
Aydınlamya çalışıyor içimdeki karanlık ben aydınladıkça
Karanlıklardan soruyorum seni bazen
Ağlıyorum, ağaldıkça seni seviyorum

Şimdi içindeki bütün sevgileri yüreğime at
Çünkü hepsini bir gün bana kusacaksın
Hani bir şiirim vardı sana yazdığım
Ağlamanın zından olduğu bir ülkede
Sen prenses bense prens olacaktım
Karanlığı yenecektik, mapuslar sadece ağlamayı zından edecekti
Yarınlar olmasada kıracaktık umut sürgününü
Hatırlar mısın hasret kelebeği,
Hatırlar mısın gözleri mehtaba benzeyen zalim kadın
Hatırlayamazsın çünkü sen unutmaya sevdalısın
Bense sana sevdalı
Ben şimdi yorgun bir şair gibi
Ben şimdi yüreği alın teriyle kazanan bir işçi bedeni gibi yorgun, argın kimsesiz sensiz
Ve seni seviyorum, seni sevmeme neden olan bir şey var bilmiyorum

Ekrem Düzgünoğlu